Ik lag in een volle zaal om deel te nemen aan een yin yoga les. Eerlijk? Het voelde al niet helemaal oké om hier te zijn, de groep en de teacher resoneerden gewoon niet. Doch ik besloot het een kans te geven.
Ik lag in een houding en de teacher kwam langs. Ze duwde me dieper in de houding. Alles in mijn lijf schreeuwde “NEE”. Ik vertelde de teacher ook dat het niet okay was voor me.
Kon ik fysiek dieper in de houding? Zeker! Echter ik heb te maken met hypermobiliteit, dus ik weet dat ik niet tot mijn maximale capaciteit moet gaan. Dat bezuur ik later. Als er meer opening nodig is, zak ik vanzelf dieper. Voor mij ook de essentie van yin. Niet forceren, maar toestaan.
Jaren later kwam ik bij een andere teacher op een andere plek. Dat is waar mijn lovestory met Yin yoga begon. Waar ik thuiskwam in deze prachtige yogavorm.
Ik was in die periode ongelofelijk moe. Ik was net moeder van twee. Gaf nog borstvoeding en al mijn nachten waren doorbroken. Tijdens yin viel ik (zelfs in houdingen) regelmatig in slaap. Totale overgave. De spanning die uit mijn lijf stroomde.
En in andere houdingen kon ik zijn met de weerstand. Mijn grens opzoeken zonder dat de teacher me forceerde verder te gaan. Juìst niet.
Beide ervaringen zijn van groot belang geweest. Beiden neem ik mee in hoe ik teach.
Ik vind het belangrijk dat je je welkom voelt. Is dat niet zo, dan is het ook oké. Met liefde geef ik je andere adressen door. Een klik is belangrijk.
Ik hoop dat jij de veiligheid in jezelf mag vinden als je bij me op de mat stapt. Dat je “thuis mag komen”. Precies zoals je bent.
Wil je bij mij op dat mat stappen? Neem dan gerust contact met me op via leonie@samenraken.nl
