Wat als ik opeens moet huilen tijdens yoga of pilates?

Het kan zo maar gebeuren dat je tijdens je practice opeens tranen voelt opkomen.

Het eerste wat vaak gebeurt, is dat je gaat denken: “huh? Hoe kan dat nou? Ik was toch helemaal niet verdrietig?” En zo verder. Je hoofd gaat er proberen een verhaal van te maken.

Ik nodig je uit om daar uit te blijven. Om simpelweg de sensatie van de emotie te voelen. De tranen. Waar je verder sensaties voelt in je lijf. Uiteindelijk is het energie die wil stromen. Emotie die gevoeld wil worden. Lees verder “Wat als ik opeens moet huilen tijdens yoga of pilates?”

Waarom Yin Yoga zoveel voor mij betekent – a love story

Ik lag in een volle zaal om deel te nemen aan een yin yoga les. Eerlijk? Het voelde al niet helemaal oké om hier te zijn, de groep en de teacher resoneerden gewoon niet. Doch ik besloot het een kans te geven.

Ik lag in een houding en de teacher kwam langs. Ze duwde me dieper in de houding. Alles in mijn lijf schreeuwde “NEE”. Ik vertelde de teacher ook dat het niet okay was voor me.

Kon ik fysiek dieper in de houding? Zeker! Echter ik heb te maken met hypermobiliteit, dus ik weet dat ik niet tot mijn maximale capaciteit moet gaan. Dat bezuur ik later. Als er meer opening nodig is, zak ik vanzelf dieper. Voor mij ook de essentie van yin. Niet forceren, maar toestaan.

Jaren later kwam ik bij een andere teacher op een andere plek. Dat is waar mijn lovestory met Yin yoga begon. Waar ik thuiskwam in deze prachtige yogavorm.

Ik was in die periode ongelofelijk moe. Ik was net moeder van twee. Gaf nog borstvoeding en al mijn nachten waren doorbroken. Tijdens yin viel ik (zelfs in houdingen) regelmatig in slaap. Totale overgave. De spanning die uit mijn lijf stroomde.

En in andere houdingen kon ik zijn met de weerstand. Mijn grens opzoeken zonder dat de teacher me forceerde verder te gaan. Juìst niet.

Beide ervaringen zijn van groot belang geweest. Beiden neem ik mee in hoe ik teach.

Ik vind het belangrijk dat je je welkom voelt. Is dat niet zo, dan is het ook oké. Met liefde geef ik je andere adressen door. Een klik is belangrijk.

Ik hoop dat jij de veiligheid in jezelf mag vinden als je bij me op de mat stapt. Dat je “thuis mag komen”. Precies zoals je bent.

Wil je bij mij op dat mat stappen? Neem dan gerust contact met me op via leonie@samenraken.nl 

Wat past er beter bij me: yoga of pilates?

Er zijn tegenwoordig ongelofelijk veel vormen van yoga en daarnaast heb je ook nog pilates. Ik krijg dan ook regelmatig vragen over wat het beste bij iemand past.

Uiteraard is dit hartstikke persoonlijk en afhankelijk van meerdere factoren. En soms hebben mensen gewoonweg geen idee, omdat iemand anders tegen hen heeft gezegd, dat het goed zou zijn voor ze.

Soms hebben ze ook al een negatieve ervaring gehad, omdat ze iets geprobeerd hebben wat totaal niet paste bij hun verwachting. Lees verder “Wat past er beter bij me: yoga of pilates?”

Discipline SOS – Hoe stap ik TOCH de mat op?

Je had het je zoooo voorgenomen: je zou regelmatig thuis de mat op stappen om aan Yoga of Pilates te doen. Je wilde wel graag op de sportschool of in de studio, maar het rooster sloot niet aan bij jouw mogelijkheden.

Heel eerlijk? Het is nog maar nauwelijks gelukt om thuis je mat uit te rollen. Je baalt ervan, maar je kunt er nou eenmaal niet de discipline voor op brengen.

Zonde natuurlijk, want de wens voor Yoga of Pilates was er niet voor niets!

Lees verder “Discipline SOS – Hoe stap ik TOCH de mat op?”

Ik heb eigenlijk geen idee wat ik voel..

Voelen wat er te voelen valt.
Dat klinkt wellicht een beetje zijig.
En misschien ook wel als iets wat heel moeilijk is.

Want niet zelden hoor ik van mensen.
“Ik heb eigenlijk geen idee wat ik voel.”
En voor ze het weten zijn ze verwikkeld in een mentale analyse.

Een analyse over:
* waarom ze niet kunnen voelen
* of er iets mis is met ze

En er volgt angst. Angst om niet bij hun intuïtie te kunnen. Want ze voelen immers niets. Toch?

Hoooo stop!!

Wat als we die mentale analyse eens laten voor wat ze is?
Wat als we er geen “probleem” van maken.
Dat we volledig kunnen accepteren wat we wel of niet voelen.
Volledig accepteren dat we er geen woorden voor hebben.

Juist die analyse kan ons verder weg brengen.
Want we gaan labeltjes plakken op onszelf.
Gaan onszelf devalueren.
En blijven vast zitten in mentale constructen die al heel vaak de revue gepasseerd hebben.

Zelf zie ik een sleutel in bewust bewegen.
Een favo practice is voor mij bijvoorbeeld Yin.
Door lang in houdingen te zitten kom je weerstand tegen.
Komen emoties vanzelf boven.
En als je dan alles zonder analyse kan laten stromen is er weer ruimte.
Meer ruimte voor jou.

Door Pilates ervaar ik iedere keer weer de kracht in mijn kern.
Die kracht die altijd aanwezig is.
Die aan kracht wint door aandacht.
Door bewust te ademen.

Yang Yoga maakt dat ik mijn innerlijke kracht ervaar.
Mijn flexibiliteit om met moeilijke situaties te dealen voel.
Verwondering ervaar voor hoe ik weer tot mijn innerlijke stilte kom.

Het kwam allemaal heel natuurlijk op mijn pad.
En later kon ik woorden geven aan waarom deze practices goud bevatten.
In leren voelen.
Ze een stap zijn in bewegen naar de poort van je ziel.

Dit is waarom je wanneer je bij mij een traject afneemt,
ook toegang krijgt tot mijn online Yoga, Pilates & Yoga platform.
Als ondersteuning in al het andere werk we doen.

En dit is de reden waarom het online platform bestaat en ik Yoga en Pilates teach.
Om een ieder laagdrempelig toegang te geven tot dit goud.
Zodat je zelf op weg kunt gaan.
Op weg naar binnen.

Zonder woorden.
In beweging.
Voelen.

You are invited.

With so much love
Leonie

Foto: Photo by Daniel Schaffer on Unsplash

Mama is boos!

Mama is boos.
Heel boos. 
Niet op jou, wel heel boos en ik moet even naar boven. 

Ik loog het was geen boosheid meer. 
Het was alles verterende woede die raasde door mijn aderen.
Als een demon die me overnam. 

Ik probeerde keihard met een deur te slaan, die werkte niet mee.
G*dver

Ik stampte op de grond
Schreeuwde een oerkreet diep uit mijn bekken.
En ik beukte met alles wat ik in me had met mijn vuisten op een matras.
Tot ik niet meer kon. 
Tot ik moest huilen.
Diep huilen.
Uitgeput op die geslagen matras lag. 

Waar woede en diep verdriet 
Plaats maakten voor rust
En een diepe vermoeidheid

Met de wetenschap
There’s more to come. 

Mijn dochter was onder de indruk. 
Wauw mama, jij kan wel hard gillen en stampen zeg. 
Ja, mama heeft ook even flink op een matras geslagen. 
Oh, mama hielp dat?
Ja lieverd dat was even heel fijn. 

Ik ben heel boos op de wereld lieverd.
Boos dat ik veel van mijn werk niet mag doen nu. 
Ik vind het STOM! 
Ben je boos op de kikkerbillen mama?
Ja lieverd, op de kikkerbillen.
(Want zo noemen we de maatregelen rondom tante Corrie in dit huis tegenwoordig)

Die avond breng ik dochterlief naar bed. 
Mama? 
Ja schat. 
Ik heb een vervelend gevoel van binnen.
Wat voel je dan? 
Een gevoel in mijn buik. 
Ik hoef niet te spugen en toch voelt het een beetje zo. Ik ben niet ziek. 
Wat vervelend. Wat zou helpen?

Mama, mag ik ook op jouw matras slaan?

Nee schat we gaan nu niet meer je kamer uit. 
Zullen we wat anders doen?
Met glinsterende ogen, JA!
Ik begin op en neer te springen in haar kamer. 
Gek te dansen. 
Ze doet het met weinig overtuiging na. 
Dit helpt niet mama.

Okay. Ga maar liggen in je bed dan. 
Maar mahaaaaaaam, ik kan zo niet slaaaaahaaapen. 
Heee, houd eens op. Ik wilde nog iets anders met je proberen.
Ben je er klaar voor? 
Dochter knikt. 
Ga maar met je armen en je benen slaan op je matras terwijl je ligt. 
Heeeeeel hard, zo hard als je kan. 
Mijn dochter gaat los. Mept als een malle. 
En ze begint later heerlijk te giechelen. 
“Mama, dit is leuk!!!!” 

Ze gaat door tot ze moe is. 
En? Helpt dit lieverd?
Ja mama, ik ben alleen wel heel druk ook nu. 
Met een glimlach strijk ik met mijn handen over haar hoofd, over haar lijf. 
Mama, dit helpt niet. 
(Al gapend… yup ook mijn zesjarige is een lekkere tijdrekker…)

O echt? 

Ik begin haar te kriebelen door haar haren. 
Jaaa mama, dit is fijn.
Goed zo.
En nou lekker slapen he?! 
Kus, kroel.
Licht uit…

Mama….. ik moet weer naar het toilet. 
Ga je mee?

Foto: Andrey Zvyagintsev via Unsplash

Wie denk je wel niet wie je bent!

Wie denk je wel niet wie je bent!

Ook al wordt dit meestal vol frustratie , ongeloof of boosheid geroepen wanneer iemand zich gedraagt op een manier die de ander niet oké vindt: in essentie is het een hele interessante vraag.

Want ja wie denk jij eigenlijk te zijn? Want hetgeen je denkt te zijn, zo gedraag je je ook. Ik gebruik de oneliner: “100% jezelf zijn” best vaak. Maar die bedoel ik wellicht anders dan je denkt. Het laatste wat ik namelijk aan wil moedigen is, 100% zijn wie je DENKT te zijn.

Wie je denkt te zijn is namelijk verre van wie je daadwerkelijk bent. Je zelfbeeld is ontstaan aan de hand van je opvoeding, wat je hebt ervaren, welk gedrag je hebt geobserveerd, hoe er op je gereageerd is en wat er herhaaldelijk tegen je is gezegd. Wat je bent gaan geloven over jezelf. Dit alles bij elkaar is als het ware het programma geworden waar jij “op draait”.

Wie je werkelijk bent ligt buiten die lagen van programmering. Met een ongelofelijk potentieel. Met jouw authentieke geluid, talenten en energie. Je BENT letterlijk potentieel.

Dus wie je denk je wel niet dat je bent?

Het zou vanaf vandaag zomaar kunnen veranderen.

Beeld: Fakurian Design via Unsplash

De ruimte die NEE geeft

Je kon vorige keer een blog lezen over JA zeggen tegen jezelf. Aan JA zeggen is onlosmakelijk “nee-zeggen” verbonden. Want overal ja tegen zeggen is een recept voor ellende. Bij Ja zeggen mag je dus echt voelen of iets voor jou is en dus onderscheiden. En daarnaast: Om ja te kunnen zeggen tegen jezelf, heb je ook nodig dat je bewust NEE zegt tegen wat jou niet dient.

Het is goed mogelijk dat er heel veel is waar jij intrinsiek blij van wordt. Zeker als je een brede interesse hebt. Dat is op zichzelfstaand een prachtig iets, maar het kan evenzogoed een valkuil worden. Want als je ALLES wil doen, dan loop je op een gegeven moment achter je eigen staart aan te rennen. En is hetgeen wat jou potentieel zo heerlijk kan voeden iets geworden wat je uitput. En yup deze valkuil is voor mij een herkenbare ;-). Ik mag in het moment echt voelen of iets in het moment ook echt voedend is voor me. Anders ga ik als een kip zonder kop dingen doend door het leven.

Als het gaat om NEE zeggen tegen wat je niet dient, dan kun je denken aan: Als jij weet dat je heel blij wordt van elke dag buiten zijn en je bent ’s avonds nog niet buiten geweest, dan sta je voor een keuze. Voel je dat naar buiten gaan voedend is voor je? Dan betekent dat wellicht NEE zeggen tegen op de bank hangen en Netflix kijken.

Wil je graag mediteren en doe je dat het liefst ’s morgens? Dan betekent dat NEE zeggen tegen nog even langer doorslapen maar het ook daadwerkelijk doen voor je de rest van je dag in gaat.
Als je slaap belangrijk voor je is, kan het een goed idee zijn om tot een uur voor je gaat slapen, niet meer op schermen te kijken zoals je telefoon of de televisie. Om de input te verminderen en dus in te zetten op meer rust in je hoofd.

Heb je echt tijd nodig voor jezelf en vraagt een ander iets voor je te doen. Hoe zorgzaam je ook bent, het betekent dat je NEE mag zeggen tegen de ander. En daarmee JA tegen jezelf. En stiekem… ook tegen de ander. Want eerlijk? Iemand die goed voor zichzelf zorgt, vaak genoeg nee zegt (grenzen aangeven) is stiekem ook iemand die op langere termijn meer te geven heeft. EN.. door zelf vaker nee te zeggen, zou je een ander wellicht zomaar kunnen inspireren om ook goed voor zichzelf te zorgen.

EN als jij JA zegt, dan is het ook echt een JA. Vanuit je tenen.

foto: Surface via Unsplash