Het voelen van de grenzen van je lichaam is vaak niet altijd even eenvoudig. Zeker niet als je op een gegeven moment de signalen van je lichaam bent gaan onderdrukken. En de kans is groot dat dat bij jou ook het geval is.
Onderdrukken van de signalen van je lijf
Let er op de dag maar eens op. Hoe vaak onderdruk jij gevoelens van honger en dorst? Omdat je druk aan het werk bent. Omdat je bezig bezig bent. Het klinkt banaal. Maar zo basaal begint het al!
En hoe zit het met het luisteren naar de signalen van je blaas?
Ga jij naar het toilet om te plassen als je voelt dat je moet? Of stel je het lang uit omdat het op dat moment “niet gepast is” om te gaan plassen. Of omdat je denkt: “Ach, ik maak dit nog even af!”
Vertrouwen op jezelf vergroten
Het kan een mooie oefening zijn om nu juist WEL die signalen van dorst, honger en naar het toilet moeten te gaan herkennen EN er ook gehoor aan te geven. Door gehoor te geven aan de signalen van je lichaam, krijg je ook een vergroot gevoel van vertrouwen op jezelf. Het vertrouwen dat je jezelf geeft wat je nodig hebt om gezond te blijven.
Maar kloppen die signalen wel?
Nu kan de vraag opduiken: “maar heb ik dan wel echt honger?” Goede vraag! Want uiteraard kan je soms een enorme behoeft hebben om iets in je mond te stoppen, maar is dat niet omdat je FYSIEK honger hebt. De honger zit dan op een andere laag. Bijvoorbeeld emotionele honger. Juist door meer te gaan luisteren naar signalen van je lijf, ga je de verschillen tussen verschillende vormen van honger ook voelen. Want welke vorm van honger het ook is: je lijf uit dus een behoefte!
Wat voel ik nu eigenlijk?
Een moment dat je dus honger voelt, mag je ook gaan voelen: heb ik echt honger? Of heb ik eigenlijk dorst? Vaak drinken we veel te weinig en kan een glas water of kruidenthee zijn wat je nodig hebt.
Ook mag je voelen: hoe gaat het op emotioneel gebied met me? Voel je bijvoorbeeld een knijpend gevoel bij je keel. Zwaarte op je borst. Of voel je je schouders spannen, spanning die opkruipt langs je nek naar je hoofd. Of bijvoorbeeld een kriebelend of wee gevoel in je buik. Grote kans dat er dan een emotie om aandacht vraagt. Die behoefte vervul je niet met eten (of roken, afleiding etc). Dan wil die emotie simpelweg gevoeld worden. Kun je daar bijblijven? Of wil je misschien praten met iemand die je lief is? Of even flink meppen op een paar kussens?
Mijn grenzen voelen
Dan is er nog het stukje grenzen voelen. Daar kun je in de praktijk heel veel oefeningen voor doen. Echter aangezien ik ook veel met beelddenkers en visueel ingestelde mensen werk, werk ik ook graag met beeld. Als we 1:1 werken, maar ook zeker als je bijvoorbeeld een yogales bij me volgt.
Ik gebruik dan graag het beeld van het stoplicht.
Waarbij groen staat voor veilig. Het mag dan zeker oncomfortabel voelen. Doch je voelt dat je het kan dragen. Dat je zogezegd in je raampje of window of tolerance blijft. Wat betekent dat je niet in het vechten, vluchten, pleasen of bevriezen schiet. Of in een yoga houding bijvoorbeeld: het voelt oncomfortabel, maar je kunt blijven ademen en zakken.
Bij oranje mag je opletten: hee wat heb ik nodig? Dat kan bijvoorbeeld zijn:
– een dekentje over je heen
– ondersteuning van een kussen
– bewust worden van de grond onder je
– je verbinden met je ademhaling
– even bewegen
– een hand op je schouder
– hulp vragen
Maar ook: STOP hier is de grens!!
Rood is waar we bij voorkeur niet terecht komen. Dit is namelijk over je grens heen. Uit je raampje zogezegd. Niet erg als dat gebeurt. Van daaruit mag je dan goed voor jezelf (laten) zorgen om er weer naar terug te bewegen. Het is oefenen om niet naar rood door te schieten. Oftewel alle mildheid als je in rood terecht komt. In therapeutische setting en in de yogawillen we niet in rood komen.
Door je leven heen zal je gewoonweg af en toe in het rood komen.
Dat is het leven. En het is ook domweg je biologie! Het is wat je veilig houdt.
Dus ook harstikke nuttig!
I mean, als je daadwerkelijk een beer tegenkomt, is het het erg nuttig om te vluchten.
www.samenraken.nl