Het kan zo maar gebeuren dat je tijdens je practice opeens tranen voelt opkomen.
Het eerste wat vaak gebeurt, is dat je gaat denken: “huh? Hoe kan dat nou? Ik was toch helemaal niet verdrietig?” En zo verder. Je hoofd gaat er proberen een verhaal van te maken.
Ik nodig je uit om daar uit te blijven. Om simpelweg de sensatie van de emotie te voelen. De tranen. Waar je verder sensaties voelt in je lijf. Uiteindelijk is het energie die wil stromen. Emotie die gevoeld wil worden.
Nu kan het zijn dat de emotie veel te groot en overweldigend voelt. Dat het veel te spannend en onveilig is om daar bij te blijven. Forceer jezelf dan vooral niet.
Voel dan vooral bewust het contact van je lichaam met de mat. De connectie die je maakt met dit deel van je omgeving.
Of laat je blik rustig ronddwalen door de ruimte of dichterbij. Als kijken niet prettig is, kan je ook bewust luisteren naar de geluiden in de zaal. Het gaat om bewust zijn van je omgeving.
Of maak even contact met je adem. Voel je die stromen. Soms adem je alleen bij de gedachte al even diep in. Dat hoeft niet, maar als het spontaan gebeurt: prima.
Maar ook:
-even opstaan en een rondje lopen
-een dekentje om je heen slaan en genieten van de zachtheid ervan
-over je armen of benen wrijven
-jezelf omarmen
-een slokje water of thee drinken
kunnen manieren zijn om jezelf te ondersteunen.
Voel vooral wat er in je opkomt!