Baby’s, kleine kinderen. O zo schattig, knuffelig en… je dacht er voor je moeder was vast niet gelijk aan: ze poepen als een malle! Ik ga er niet omheen draaien, kleine kinderen poepen nu eenmaal best veel en vaak op de meest onhandige momenten. Misschien vertel ik je nu iets nieuws en valt deze blog je rauw op je dak, maar als je al mama bent, durf ik te wedden dat je nu al vol herkenning zit te knikken.
Ken je vast wel, sta je net op het punt om de deur uit te gaan. Jasjes aan, luiertas bij je en jawel je ruikt iets verdachts. En voor je het weet ben je een half uur verder. Want dan bleek die luier van babylief het toch niet helemaal gehouden te hebben. Mag die hele outfit uit. Schone kleertjes aan, net romper aan geworsteld bij actieve baby.. bwapppp spuug eruit. Romper uit, nieuwe romper aan enzovoorts. Dat je blik op het behang valt en dat je dus jawel poep op het behang ziet! Wat je er dus ook nog even van af mag poetsen. En dan heb ik het nog niet over de verdachte stilte beneden die doet vermoeden dat je oudere kind ondertussen iets aan het doen is, wat in de categorie ondeugend valt. Ja het moederschap kent zo haar uitdagingen 🙂
Ik neem je mee in een dag uit mijn leven. Het was zo’n dag dat mijn oudste een ‘ondernemend dagje’ had. (Lees: ze was ontzettend ondeugend) Peuterlief wreef na de lunch haar beide ogen zo’n beetje uit hun kassen, dus een middagslaapje leek een goed idee. Zij en ook de baby lekker naar bed. Al gauw hoor ik bij peuter een hoop geklep door de babyfoon en ik hoor haar kleine voetjes trappen tegen de muur. Ik hoef haar kamer nog niet in te lopen om te snappen dat dame duidelijk weer een schone luier nodig heeft. Wat een lucht! peuter uit bed, pyjama uit, intensieve arbeid om de VIEZE billen schoon te maken, luier om, romper aan, pyjama aan. Peuter terug in bed. Ja nog een kusje, knuffeltje, kroeltje. Ja schat, mama vindt jou ook lief. En deze moeder loopt weer naar beneden. TIEN minuten later via de babyfoon verontrustende geluiden en de mededeling: “Mama.. ik ben wakker!!” Om je peuter dan ZONDER luier in bed aan te treffen. Luierstrips plakken niet meer, want de luier moest bij beer om. Men pakke een schone luier uit de kast, om die weer om te doen. Romper weer dicht, pyamabroek weer aan en dochter op het hart te drukken om nu toch echt even uit te gaan rusten. Ondertussen maakt babylief duidelijk ook weer even aandacht te willen. Baby heeft gepoept. Broek uit, romper open, luier af en billen schoonvegen. Schone luier, broekje aan, shiiiiit romper vergeten dicht te doen, broekje weer uit, romper dicht, broek aan.
Van slapen van het peutertje kwam niets terecht om een lang verhaal kort te maken. Ondertussen moest mama toch echt naar het toilet. Baby lag lekker te slapen. Peuter tevreden aan het spelen. En jawel ik zit op het toilet, wat ik echt heeeeel graag alleen doe by the way. Gewoon even op mijn gemakje poepen zeg maar. De zeldzame luxe van eventjes alleen zijn. En dan gaat de deur van het toilet open en peuterlief meldt “Ik wil bij je zijn mama.” Ik: “Lieverd, mama is zo weer bij je. Ik wil nu gewoon even rustig poepen, ga maar even verder met spelen.” Peuter doet de deur weer dicht en gaat weer weg. Om over 10 seconden weer terug te zijn. Dit ritueel herhaalt zich nog een aantal keren. En dan meldt peuter heel eigenwijs: “Mama ik wil in jouw stink zitten.” En vervolgens gaat ze demonstratief bij je voeten zitten. Zucht. Dan moet ze het zelf maar weten. Even later: “Mama is een grote Stinkywinky”, aldus peuter. Zo leuk… kinderen 🙂
