Het leven leidt je tot je bestemming. Daar geloof ik heilig in. Haha ook al zijn er momenten dat ik denk “SERIOUSLY??!!!”
Hoe dan ook, ik neem je vandaag mee in een stukje van mijn reis naar nu.
Ik kwam thuis van mijn werk in de hulpverlening.
Met een bijzonder slecht humeur. Ik baalde van mezelf, van het leven en van mijn werk. Ik liep resoluut naar de prullenbak en deponeerde er mijn laatste sigaretten in.
Het was klaar! Ik wist dan misschien niet wat ik wilde, maar dit wilde ik in ieder geval NIET.
Ik was klaar met die eeuwige vermoeidheid en altijd pijn.
Niet lang daarna meldde ik me ziek en kwam ik met een burn out (of eigenlijk bore out) thuis te zitten.
Mensen helpen moest toch echt anders kunnen?
In plaats van mensen terug “het systeem” in helpen, juist leren zichzelf te omarmen.
Ze terug te brengen naar hun intuïtie en hun eigen talenten.
Juist laten voelen waar ze zelf allemaal toe in staat zijn.
En aangezien het zo voelde als iets waar ik aan bij mocht dragen, mocht het voor mij toch veel plezieriger & relaxter zijn?
Ik ontdekte met de jaren dat leven als een “wandelend hoofd” vooral zorgt dat je op standje automatische piloot gaat. Waarmee je niet je EIGEN leven leidt, maar vooral leeft zoals je denkt dat ’t heurt’. En nou heb ik altijd een schijthekel gehad aan conventies. Maar het zat dus wel ergens in mij geprogrammeerd.
Zo kwam ik erachter hoe anders het leven is als je je daar steeds meer van los mag komen. Dat het anders is, als je
-je bestaansrecht
-je wezenlijke kracht
-zelfcompassie
-je intuïtie
in je lijf en in je energie kunt voelen.
Dat je in staat bent om te gaan leven zoals het voor jou klopt. En dat je er ook okay mee bent, dat dat niet statisch is. Want het verandert met de tijd. Omdat JIJ ook constant verandert.
Dat je niet langer een wandelend hoofd bent, maar STAAT als een huis.
En DAT gun ik jou ook.
En daarom heb ik er mijn werk van gemaakt 😉
Wees welkom!